Dyslexie

Dyslexie is een subtiele maar hardnekkige stoornis waarbij men moeite heeft met lezen, schrijven en spellen. Het is aangeboren en staat los van de intelligentie. Het is een beperking die de schoolprestaties en daarmee het plezier in het leren en naar school gaan behoorlijk in de weg kan zitten. Bij kinderen en jongeren met dyslexie is vaak onnodig sprake van onderprestatie, waardoor ze gefrustreerd raken en boos worden. Ze voelen zich dom en minderwaardig. Tijdige onderkenning en behandeling kan veel leed bij het kind en de ouders voorkomen.

Wanneer bekend is dat een kind of jongere dyslexie heeft, kan hier rekening mee gehouden worden, bijvoorbeeld door school. Daarnaast kan het behandelen van dyslexie de leesvaardigheid verbeteren, de beperking tot een acceptabel niveau doen verminderen en het kind ermee leren omgaan.

Als een kind lees- en spellingsproblemen heeft, hoeft er nog geen sprake te zijn van dyslexie. Het kind heeft dan wel extra begeleiding op school nodig. Er is sprake van dyslexie wanneer een kind voldoet aan twee criteria (opgesteld door Stichting Dyslexie Nederland, SDN, 2008):

• Achterstand: het niveau van lezen en/of spelling ligt significant onder hetgeen van het kind, gegeven zijn of haar leeftijd en omstandigheden, verwacht mag worden.
• Hardnekkigheid: de lees- en/of spellingproblemen zijn hardnekkig. De problemen met lezen en/of spellen op woordniveau blijven bestaan, ondanks adequate remediërende instructie en begeleiding. De handelingsplannen waarin dit staat beschreven, bevinden zich in het leerlingdossier.

Als een kind aan de bovenstaande criteria voldoet, kan er sprake zijn dyslexie. Er zijn grofweg twee soorten dyslexie: Ernstig Enkelvoudige Dyslexie (EED) en Niet Ernstige Enkelvoudige Dyslexie.

De naam zegt het eigenlijk al; er is sprake van Ernstig Enkelvoudige Dyslexie (EED) als het kind last heeft van ernstige dyslexie. Dat wil zeggen dat hij of zij significant minder goed kan lezen en/of spellen dan van hem of haar verwacht mag worden. Met begeleiding verbeter dit nauwelijks. Daarnaast moet het gaan om een enkelvoudig probleem. Dat wil zeggen dat er geen sprake is van een andere stoornis zoals ADHD.

Wanneer is vastgesteld dat een kind EED heeft, worden zijn of haar behandelingen vergoed. Comenius GGZ heeft een eigen behandelprogramma ontwikkeld voor kinderen met ernstige enkelvoudige dyslexie. Lees meer over dit behandelprogramma.

Als een kind geen EED heeft, betekent dat nog niet dat er ook geen sprake is van dyslexie. Het kan zo zijn dat dit niet het enige probleem is. Een andere stoornis zoals ADHD kan ervoor zorgen dat een kind zich minder goed kan concentreren en dat daardoor ook de spellings- en/of leescapaciteiten worden beïnvloed. In dat geval moet eerst het andere probleem aangepakt worden. In veel gevallen zorgt de behandeling voor het andere (onderliggende) probleem ook voor een verbetering van de dyslexieproblemen.

Het kan ook zijn dat er helemaal geen sprake is van een ander probleem, maar dat de dyslexieklachten voor de huidige normering niet als ernstig genoeg worden geclassificeerd. In zo’n geval kan de dyslexie nog steeds worden gediagnosticeerd en behandeld (ook bij ons), maar dan wordt dit niet vergoed.

Meer informatie over dyslexieonderzoek (niet EED) en dyslexiebehandeling (niet EED) kunt u opvragen door contact op te nemen met ons secretariaat.